De verloren blog...

Het is weer zover. Na eerst een stuk van mijn blog kwijt te zijn geraakt, ben ik nu een hele blog kwijt. Er lijkt hier een vloek te rusten op het plaatsen van een blog, want ik ben niet de enige. Het internet lijkt steeds slechter te worden waardoor veel pagina’s (zo ook mijn blog) niet meer kunnen laden. In het vervolg schrijf ik dan ook mijn blog in Word en kopieer hem dan op de site zodat ik hem altijd ergens heb opgeslagen. Voor nu een nieuwe poging om te vertellen over de laatste dagen.

Donderdag en vrijdag zijn we vanuit Bobbi Bear aanwezig geweest bij een rechtszaak in Durban High Court. Een hele eer, want hier komt de staf van Bobbi Bear al bijna nooit. Bobbi Bear was gevraagd om de oma te steunen en we waren met zo’n 15 man aanwezig. De rechtszaken zijn in het engels waardoor ze voor mij ook te volgen zijn. Tussendoor wordt er ook wel in Zulu vertaald. Zulu is een ingewikkelde en vermoeiende taal met lange woorden dus de tolk is meestal twee keer zo lang aan het woord. Iets wat meteen opviel is de structuur. De zaak ging uberhaupt door (het zou niet de eerste keer zijn dat je er al zit en hij wordt verplaatst) en begon maar 20 minuten later dan gepland. Het ging om de moord op een 15 jarig meisje in 2012. Ik wil hier niet te ver in gaan op details van de moord, want die zijn zo vreselijk dat ik ze zelf het liefst ook weer vergeet. Het had te maken met duiveluitdrijving, hier blijken sommige kerken zich nog mee bezig te houden. De verdachten waren vier vrouwen: twee tantes en twee nichtjes van het slachtoffer. Er scheen nog een vijfde verdachte te zijn (de verloofde van de vader van het slachtoffer), maar die werd niet langer vervolgd. De reden weet ik niet, maar het gebeurt hier vaker dat er wordt omgekocht en iemand vrij komt. Donderdag kwam er een expert vertellen over de rol die iedere verdachte heeft gespeeld tijdens de moord en het hebben over in hoeverre de verdachten toerekeningsvatbaar waren tijdens het plegen van de moord. Vrijdag zou de uitspraak zijn, maar deze is uitgesteld naar halverwege december. Nadat ieder detail van de moord uit de verklaringen was opgelezen, werd de leeftijd van een van de verdachten aangehaald. Zij was namelijk minderjarig ten tijde van de moord. Alsof dit een heel nieuw feit was, werd de uitspraak uitgesteld en wordt er een social worker bij betrokken.
De vier verdachten waren out on bail en liepen samen met ons donderdag het gebouw weer uit. Er ontstond meteen chaos. De verdachten probeerden met sjaals voor hun gezicht weg te komen van de pers. De mensen uit de community van het slachtoffer en de staf van Bobbi Bear renden al schreeuwend op zijn Zulu en aan de sjaals trekkend achter de verdachten aan. Een van de verdachten haalde nog uit naar iemand van Bobbi Bear en iedere voorbijganger op straat die maar wilde luisteren naar wat er gebeurde, werd erbij betrokken. En rende vervolgens mij de verdachten op verdachten. Vrijdag werd er wel besloten dat de vrouwen in ieder geval schuldig waren en vast zouden zitten tot de uitspraak in half december, tenzij ze 5000 rand per persoon zouden betalen (1 euro is ongeveer 15 rand). Doordat ze uit dezelfde familie komen en 20.000 rand voor de mensen hier al helemaal een flink bedrag is hopen we dat ze vast blijven zitten. Ook al was het zo ingrijpend, ik ben blij dat ik erbij heb mogen zijn en alleen door mijn aanwezigheid iets heb kunnen betekenen.

Donderdagavond zijn we naar een sportvereniging hier in de buurt geweest. Hier is iedere donderdagavond een kleine markt en live muziek. Het was even lekker een avond uit te zijn. Dat we er op de heenweg naartoe konden lopen was als een soort bonus. Op de paar honderd meter naar de supermarkt en koffiezaak na, waar we dagelijks de lekkerste cappuccino gaan drinken, kun je hier nauwelijks veilig lopen. Het laatste stukje zijn we meegereden met een van de gidsen die toevallig langs reed. The real african experience: achter in de laadbak van de auto! Zaterdag zijn we naar het strand geweest, we hebben deze week heerlijk weer gehad. Zondag stond een trip naar Oribi Gorge gepland. Dit is een game reserve met activiteiten en wilde dieren. We hebben een Zip Line tour gedaan met 14 zip lines van in totaal 4,5 km door een grote kloof (op zo’n 200/300 ‘m hoogte). Dat was super mooi en onderweg hebben we giraffen gespot. Na de zin line tour werden we weer achter in de laadbak van een auto de berg weer opgereden naar boven. In de auto door de game reserve heen zagen we apen, impala’s, elanden, blesbokken, gnoes, roofvogels en zebra’s. Ik ben twee keer via een houten brug over een vrij diepe afgrond heen geweest en we hebben foto’s gemaakt op een platte, uitstekende rots met prachtig uitzicht. Ook tijdens de lunch keken we uit op de kloof en zaten er mooie vogels met grote rode snavels het eten van ons bord af te kijken. In de middag was mijn medevrijwilliger zo dapper om met een Big Swing een vrije val op 400 meter te maken, voor mij was het uitzicht mooi genoeg.

Vandaag hebben we een kort bezoek gebracht aan een basischooltje. Er waren signalen dat een leerling van 6 jaar oud, wel eens misbruikt zou kunnen worden. Op het schooltje bleek het meisje al drie weken niet meer op school te zijn geweest. Er is een brief aan de ouders gestuurd met het verzoek morgen op school langs te komen voor een gesprek. Wordt hopelijk nog vervolgd. Daarna heb ik de meest saaie meeting ooit bijgewoond. Alles was in Zulu en ik heb daar anderhalf uur hard mijn best gedaan om wakker te blijven. Niet echt een hele spannende dag dus.

Nog wat andere grappige observaties: ik heb hier vrouwen gezien met klei op hun gezicht. Witte klei, gele klei, oranje klei. Dit doen ze tegen de zon en werkt dus als een natuurlijke zonnebrand. Ook dragen vrouwen hier veel op hun hoofd. Van handtassen tot flessen water. Ik vind het knap, mij lukt het niet. Tot slot is het drastisch veranderen van je kapsel hier een bijna wekelijkse bezigheid. De ene dag verschijnt iemand nog met lang ingevlochten haar en de dag erna met een vrij korte coupe met een permanentje. Vaak zijn het ook pruiken. Het is opvallend hoeveel ze soms kunnen met hun haar. Ze maken er de mooiste creaties van.

Tot de volgende blog!